Immigrant(e)

Immigrant(e) - μια κασέτα με ελληνικά και ξένα τραγούδια που αναφέρονται στο μεγάλο ζήτημα του προσφυγικού που δημιουργούν οι ανισότητες και οι πολιτικές παρεμβατισμού και εκμετάλλευσης
Up Next
You can skip ad in
SKIP AD >
Advertisement
EMBED LINK
COPY
DIRECT LINK
PRIVATE CONTENT
OK
Enter password to view
Please enter valid password!
        to play click on the first video
        0:00
        NOTHING FOUND!
        Μυροβολιστήςγύρισμα της κασέτας στην αρχή
        Αλκίνοος Ιωαννίδης - Μικρή βαλίτσα
        Franco Corliano & Encardia - Andramu Paei
        Keny Arkana - Nettoyage au Kärscher
        Δημήτρης Ζερβουδάκης - Γιώργος Αετόπουλος - Μετανάστης
        Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ
        Τρύπες - Δε χωράς πουθενά
        Gogol Bordello - Immigraniada (We Comin' Rougher)
        Asian Dub Foundation - Fortress Europe
        Υπεραστικοί - Νερό & Αλάτι - Ενα τραγούδι για τους 300
        Ωχρά Σπειροχαίτη - Αλβανικό
        Kultur Shock - God Is Busy May I Help You
        Manu Chao - Clandestino
        Αλκίνοος Ιωαννίδης - Πατρίδα
        Active Member - Φυσάει Κόντρα
        Officina Zoe - L'America
        Oi Va Voi - Refugee
        Tom Petty And The Heartbreakers - Refugee
        Σωκράτης Μάλαμας (Θ. Παπακωνσταντίνου) - Στην Αμερική
        Propaganda - Συρμάτινο Περιστέρι
        Rage Against the Machine - Without a face
        U2 - The Refugee
        Gogol Bordello - Passport
        Tom Waits - Eggs And Sausage
        Βασίλης Παπακωσταντίνου - Μετανάστευση
        Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Το Τραγούδι της Ξενιτιάς
        Δημήτρης Μητροπάνος - Ερωτικό (Με μια πιρόγα)
        Μαρία Δημητριάδη - Τούτες Τις Μέρες
        Σωκράτης Μάλαμας (Θ. Παπακωνσταντίνου) - Στην κοιλάδα των Τεμπών
        Άγγελος Παπαγεωργίου- Θα ξανάρθω σε πέντε γενιές" />

        «Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει»

        «Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά. (…). Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοήθα να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά (…). Το ερώτημα περνάει απ’ τις ηλεκτρικές εφημερίδες της κεντρικής πλατείας. Πώς θ’ αντιδράσουμε και πώς δεν θα συμβιβαστούμε με το τέρας; (…)»
        Μάνος Χατζηδάκις
        από τον ημεροδρόμο